Агачның яфрак булсам.

Өзлеп, очып, китар идем

Туган якка, җилләр белән

Шулай итеп кайтар идем.

Кара болытлар булсамда

Туган якка кайтар идем.

Узем авыл янымда.

Яңгыр явып елар идем.

Юллар тузан булсамда

Юлның эзга ятам идем.

Шул юлларның балчык булып

Туган якка кайтар идем.

Эй! Туган як, туган як!

Гумер үта, син ерак!

Бу дөнияда синегена

Минем онытмый йөрәк...

** * * * * * * * * * ** *

Менә тагын hаваларда

Күренделяр аккошлар

Алар безнең туган якка

Очып утеп баралар.

Кайдан чыккан бу дөньяда

Еракка яткан юллар?

Шулар өчен безнең гомер

Меңгега югалганнар

Без шул аккошлар көбек

Туган якка кайтырбыз

Ак каеннар арасында

Жырлар жырлап йөрербез

Алар безне сагынып

Яфрак шаулап еларлар

А без туганнар, еламыик

А без жырлыйк туганнар!

* * * * * * * * * * * *

Минем кулда синең кул

Безнең бахытка булсын

Сию айткан сузларебез

Мәнге йөрәка ятсын.

Купме сузлар әйтмасеңда

Алар җиллярга китыр

Тик куларнең жылылык

Сию жаннарда калыр.

Бу гомернең соңгы чакта

Узема бәр шул телим

Минем кулда синең кулның

Жылыклар саклап киттим.

* * * * * * *

Без туганнар кыен булса

шатлык булсада бергә.

Безнең туган нәселярен

бирмибез таралырга.

Безнең өчен шатланырга

Анигене юк монда.

Безда ани, ати булып

аби, бабай булырбыз.

Балаларның оныкларны

куреп, сөюп йөрербез.

Минем белән сөюнерга

Анигена юк балам.

Бу дөнья бик үзгәрмәз

шул ук йолдызла янар.

Шул ук кояш яңа көны

каршы алуга чыгар.

Бу үзгәрмәган дөньда